Aleksander Józef Dmytrak urodził się 5 września 1893 w Monasterzyskach. Syn Sylwestra i Karoliny z Bartmannów. W latach 1909–1912 był uczniem cesarskiego i królewskiego Seminarium Nauczycielskiego w Stanisławowie, a w roku szkolnym 1912/1913 uczeniem cesarskiego i królewskiego Seminarium Nauczycielskiego Męskiego w Samborze.

Po ukończeniu szkoły w 1913 roku zatrudnił się w Kopalni „Photogen” Towarzystwa Akcyjnego Rafinerii Olejów Mineralnych w Mraźnicy, w charakterze praktykanta-pomocnika szybowego przy wierceniu

Aleksander Dmytrak z żoną Wiktorią z d. Sawczyńska i synem 

Od jesieni 1909 roku do 4 września 1912 roku oraz od 2 lipca do 4 września 1913 roku działał w Związku Walki Czynnej i Związku Strzeleckim w Stanisławowie, natomiast w okresie od 10 września 1913 roku do 28 lipca 1914 roku brał czynny udział w pracach Związku Strzeleckiego w Borysławiu, w charakterze instruktora, sekcyjnego i plutonowego.

Po wybuch I wojny światowej w 1914 roku został zmobilizowany do cesarskiej i królewskiej armii i wcielony do 95 pułku piechoty. a następnie do 2 pułku Cesarskich Strzelców Tyrolskich, i we wrześniu 1914 roku skierowany na front galicyjski. W bitwie pod Starym Miastem został ranny w głowę i prawą nogę i do stycznia 1915 roku przebywał na leczeniu szpitalnym. Od marca 1915 roku był słuchaczem kursu Szkoły Oficerów Rezerwy w Vahrn. W maju 1915 został skierowany na front, tym razem w Tyrolu.

Aleksander Dmytrak (w srodku) na froncie I wojny światowej w Sudolino nad Adriatykiem. marzec 1918 rok

Na jesieni 1918 roku po rozpadzie armii austriackiej brał udział w organizacji pułku polskiego w porcie wojennym Pola nad Adriatykiem, a później w obozie pod Mediolanem organizował powrót polskich żołnierzy do kraju

Od 1919 pełnił służbę w Wojsku Polskim jako oficer etapowy, najpierw dowódca Stacji Etapowej Aleksiniec Nowy, potem adiutant Dowództwa Powiatu Etapowego Mozyrz. W czasie wojny polsko bolszewickiej 1919-1920 brał udział w walkach na froncie litewsko-białoruskim

25 listopada 1920 został zatwierdzony w stopniu porucznika. pelnil sluzbe w Inspektoratu Armii Nr I w Wilnie i w 11 pulku piechoty w Tarnowskich Górach.

Uczestnicy kursu Wyższej Szkoły Wojennej w warszawie 1927 rok. Kpt Dmytrak trzeci z prawej w najwyższym rzędzie

W 1925 został przydzielony do Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie, w charakterze słuchacza Kursu Normalnego. 1 października 1927 roku Minister Spraw Wojskowych, marszałek Polski Józef Piłsudski na wniosek szefa Sztabu Generalnego nadał mu dyplom naukowy oficera Sztabu Generalnego.

Dyplom oficera Sztabu Generalnego WP i nominacja na stopień podpułkownika Aleksandra Dmytraka

 W latach 1932-34 pełnił służbę w 72 pułku piechoty w Radomiu. W 1934 roku został przeniesiony do Centrum Wyszkolenia Piechoty w Rembertowie na stanowisko kierownika Komisji Doświadczalnej. 

Wizyta delegacji armii francuskiej w Centrum Wyszkolenia Piechoty w Rembertowie. Mjr Dmytrak drugi z prawej

Wizyta delegacji armii japońskiej w Centrum Wyszkolenia Piechoty. Mjr Dmytrak pierwszy z prawej


Aleksander Dmytrak z rodzina i znajomymi na górskiej wycieczce

W czasie kampanii wrześniowej 1939 dostał się do niewoli radzieckiej. Wiosną 1940 został zamordowany w Charkowie. 
Pośmiertnie awansowany przez Prezydenta RP prof. Lecha Kaczyńskiego na stopień generała brygady.

Ostatni list ppłk. Dmytraka do rodziny z obozu w Starobielsku

Rodzina Syrek ok. 1928 r.

 W pierwszym rzędzie od lewej Boruch, jego matka Chaja Ita, dziadek Aszer Felner, ojciec Szmerel,
Stoją Juda Leibel i Perla (przed 1939 wyjechali do Kanady), Moszek i Lea (zgineli w Treblince)
Szalom i Matylda (przed 1939 rokiem wyjechali do Palestyny) 

Matylda i Szalom Syrek (w czasie służby w Batalionie Manewrowym stacjonującym w Rembertowie) ok 1930 r.

Rozalia i Kazimierz Niedźwieccy

 
Siostry Niedźwieckie, córki Kazimierza i Rozalii.  Od lewej: Genowefa Niedźwiecka (Kocoń), Irena Niedźwiecka (Wołek), Leokadia Niedźwiecka (Jóźwiak)

Rodzina Dymkowskich