Zakłady Amunicyjne "Pocisk", filia nr 2 w Rembertowie - Wojskowe Zakłady Pirotechniczne - Wytwórnia Amunicji nr 2

W grudniu 1920 roku na 101 hektarowej działce wydzierżawionej od nadleśnictwa zaczeła powstawać filia nr 2 Zakładów Amunicyjnych "Pocisk", których główną siedzibę była na ul. Mińskiej. Dyrektorem filii był mjr. inż. Ludwik Gerstmann.

W filii w Rembertowie znajdował się m.in. dział elaboracji, kapiszonownia, zapalnikownia i laboratorium.

 W 1932 Fabryka Amunicji "Pocisk" przeszła pod ścisły zarząd Ministerstwa Spraw Wojskowych i zmieniła nazwę na Wojskowe Zakłady Pirotechniczne a później Wytwórnia Amunicji nr 2. Kierownikiem WZPir został ppłk. Jerzy Zapolski, a od 1939 r. płk. inż Czesław Szyndler. W tym czasie zakład miał własne przedszkole dla dzieci pracowników, zakładową straż pożarną a nawet teatr i klub sportowy KS „Kadra”.

Brama wjazdowa i budynek biurowy Wojskowych Zakładów Pirotechnicznych w Rembertowie ok. 1932 roku

W początku okupacji niemieckiej większość maszyn została wywieziona do Niemiec. Na terenie zakładów powstały magazyny mundurowe a od 1941 roku także filii obozu jenieckiego - stalagu 333 i punkt infiltracyjny dla jeńców z Armii Czerwonej. Pod koniec okupacji Niemcy zorganizowali też obóz pracy dla Polaków.

 Brama wjazdowa na teren niemieckich magazynów mundurowych na Pocisku. Ok 1940 r.

Po wkroczeniu Armii Czerwonej na terenie zakładu powstał Obóz Specjalny NKWD nr 10 w których wiezieni byli przed wywozem na Syberię żołnierze Armii Krajowej Narodowych Sił Zbrojnych, Batalionów Chłopskich a także Niemcy, folksdojcze czy żołnierze tzw "formacji wschodnich" Wermachtu: Ukraińcy, Białorusini, Azerowie, Turkmeni itp. 25 maja 1945 r. oddział partyzancki z Mińska Mazowieckiego uderzył na obóz i uwolnił cześć przetrzymywanych w nim polskich więźniów.

Zdjęcie lotnicze 1944r.

W latach późniejszych do 1992 ro. na terenie zakładu stacjonowała radziecka jednostka wojskowa łączności. Obecnie znajduje się tam wojskowa baza logistyczna.