GARNIZON REMBERTÓW 1919-1939
Od lat Rembertów kojarzony jest z wojskiem. Takie nazwy jak Poligon, Akademia czy Pocisk na stałe wpisały się w lokalną świadomość. Czym jednak historyczne był Garnizon Rembertów? To nie tylko dobrze znany Centrum Wyszkolenia Piechoty, to także dwie wzorcowe jednostki wojskowe: 3 Batalion Strzelców (wcześniej Baon Manewrowy) oraz 32 dywizjon artylerii lekkiej. To żołnierze tych jednostek uczestniczyli w szkoleniach taktycznych CWPiech i Wyższej Szkoły Wojennej oraz wszelkich pokazowych manewrach dla władz państwowych czy też zagranicznych gości. W Garnizonie Rembertów kilkakrotnie gościł oficjalnie i nieoficjalnie Prezydent Mościcki
Warto poznać historie Garnizonu Rembertów.
Już 16 listopada 1918 roku rozkazem nr 3 Inspektora Artylerii Wojska Polskiego powołano w Rembertowie Oficerską Szkole Artylerii, której zadanie sformowania otrzymali płk. Włodzimierz Westermark i płk. Józef Świętorzecki. Otwarcie szkoły wraz z rozpoczęciem pierwszego kursy miało miejsce 25 listopada 1918 z udziałem Inspektora Artylerii WP. gen. ppor. Eugeniusz Rodziewicza. Kurs trwał do 29 grudnia i uczestniczyło w nim 84 oficerów. Jednocześnie od jesieni 1919 roku w Rembertowie działała Podoficerska Szkoła Artylerii której dowódca był mjr Hermanowski. Od 15 września 1919 roku zaczęła też w Rembertowie działalność Szkoła Aplikacyjna Oficerów Piechoty
Pierwszym dowódcą utworzonego 21 lutego 1919 roku Garnizonu Rembertów na mocy rozkazu Inspektoratu Artylerii WP nr 82/1919 został wyznaczony płk. Eugeniusz Hulanicki.
W roku 1919 w Rembertowie utworzono Centrum Wyszkolenia Dowództwa Okręgu Generalnego Warszawa, które później było przeorganizowane na Główne Centrum Wyszkolenia Piechoty i Doświadczalne Centrum Wyszkolenia Armii (DCWA) i Doświadczalne Centrum Wyszkolenia (DCW). Do 1924 roku z Centrum współpracowali wykładowcy i instruktorzy z francuskiej Misji Wojskowej, pod dowództwem gen. Spire i płk Marciera, wśród których był kapitan Charles de Gaulle, późniejszy generał i prezydent Francji.
Przyjęto zasadę że dowódcą Garnizonu jest komendant Centrum. Dowódcami Garnizonu w latach 1922-1931 byli więc komendanci gen. Wacław Scawola Wieczorkiewicz, gen. Rudolf Prich i gen. Wacław Dziewanowski.
W skład Garnizonu wchodziły wtedy stacjonujące w Rembertowie oddziały m.in Batalion Manewrowy (BM) i pododdziały 8 pułk artylerii lekkiej (8pal) a później 32 dywizjon artylerii lekkiej (32dal) oraz Dowództwo Poligonu. W 1931 roku DCW połączono z Centralną Szkoła Strzelecka z Torunia oraz z administracją koszar i Komendą Placu Poligonu i powołano Centrum Wyszkolenia Piechoty. Także komendanci CWPiech stawali się automatycznie dowódcami Garnizonu Rembertów. Byli nimi płk/gen.bryg. Bruno Olbrycht i płk. Marian Turkowski. Kapelanem garnizonu był ks. kpt Stanisław Małek. W skład Garnizonu w 1932 weszła też Fabryka Amunicji "Pocisk" która przeszła pod ścisły zarząd Ministerstwa Spraw Wojskowych i zmieniła nazwę na Wojskowe Zakłady Pirotechniczne a później Wytwórnia Amunicji nr 2, a "cywilnego" dyrektora Gusmana zastąpił ppłk. Jerzy Zapolski. W skład Garnizonu Rembertów w różnych okresach w latach 30-tych wchodzi także Centrum Badań Poligonowych w Zielonce, II dyon pomiarów artylerii (Ośrodek Zapasowy Artylerii Pomiarowej) w Wesołej, kompania łączności CWPiech, Centralna Stacja Psów Wojskowych, Stacja Gołębi Pocztowych w Rembertowie, oddział i posterunek żandarmerii wojskowej w Rembertowie, centrala i posterunek "Milusin" w Sulejówku, nadleśnictwo wojskowe i elektrownia wojskowa w Rembertowie. W garnizonie była też orkiestra wojskowa (w składzie 3BStrz) która brała udział we wszystkich oficjalnych uroczystościach w Rembertowie.
