Piętrowy budynek z czerwonej cegły (obecnie otynkowany) z dużą drwewnianą werendą od strony zachodniej (obecnie nie istnieje)

Własność Zofi Hochowa jako Willa Ojcówek. Rozbudowany w 1913 roku jako kolonia "Jurasin", ośrodek lecznicy dla ubogich dzieci chorych na gruźlicę. Nazwa "Jurasin" na cześć zmarłego wnuku fundatorki Jurka Rodysa. Działkę pod budynek o powierzchni 3,5 morgów z parkiem i zabudowaniami gospodarczymi zostało przekazane Towarzystwu Kolonii Letnich. Projekt architektoniczny budynku wykonał arch. Tadeusz Szanior. Roboty budowalne wykonała firma Rogóyski, B-cia Horn i Rupiewicz, ogrzewanie, kanalizację i wodociągi według projektu inż. I. Radziszewskiego wykonała firma Kurcewski i S-ka . Prace zostały odebrane 25 maja 1913 roku, a 3 czerwca przyjechała pierwsz grupa 60 dzieci. 8 czerwca nastąpiło poświecenie kolonii przez ks porf. Nowakowskiego w obecności komitetu, członkow i przyjaciól Towarzystwa. Kuratorem Koloni został dr A. Puławski a główną opiekunka dr. Jadwiga Pawińska. Lekarzem stałym był dr Klemens Łazarowicz .

W czasie I Wojny Światowej budynek uległ poważnemu zniszczeniu. Po odzyskaniu Niepodległości w 1918 roku Wojsko Polskie przejęło budynek, wyremontowało go przeznaczyło je na własne cele szkoleniowe. Mialo tu siedzibę Doświadczalne Centrum Wyszkolenia Armii a później Doświadczalne Centrum Wyszkolenia. W latach 20-tych XIX w. w budynku znajdowało się m.in kasyno oficerskie. Na początku lat 30-tych po przeniesieniu Doświadczalnego Centrum Wyszkolenia (przemianowanego na Centrum Wyszkolenia Piechoty) na teren dzisiejszego Akademii, do tego budynku przeniesiono Szkołę Powszechna nr 1 tzw. "Jedynkę", które poprzednio mieściła się w domu Zakrzewskich na ul. Artyleryjskiej (obecnie Konwisarskiej).

Kierownikiem nowej szkoły był Linder, prezes rembertowskiego Koła "Strzelca". Przed II wojną światową w szkole uczyli m.in.: Jan Laskowski, Mikołaj Pruski (śpiew), Kołodziejski (jęz. polski), Jadwiga Szwedówna, Zofia Sosnowska, Seroczyński (wychowanie fizyczne) oraz Michał Pobocha (Przysposobienie Wojskowe) W czasie okupacji hitlerowskiej kierownikiem szkoły był Królikowski, a do grona nauczycielskiego należeli między innymi: Janina Rżysko (śpiew), M. Pruski, J. Szwedówna, Z. Sosnowska i M. Pobocha.
W roku szkolnym 1940/41 szkoła została wyrzucona z budynku a zakwaterowali w nim zostali żołnierzy Wehrmachtu i formacji wschodnich walczących po stronie Niemców. W tym czasie szkoła funkcjonowała w lokalach prywatnych m.in na ul. Legionowej (obecnie Kordiana) a także w budymku szkoły p. Adamskiej przy al. Zwycięstwa (obecnie Dom Kultury przy al. Komandosów 8). Grono nauczycielskie stanowili wówczas: Mikołaj Pruski, Kołodziejski, Zofia Sosnowska i Stemicka (biologia).
Latem 1944 w wyniku działań frontowych budynek został wypalony (spaliła się m.in drewnianan werenda) i wymagał remontu. Pierwsze zajęcia szkolne odbywały się w drewnianym budynku przy ul. Paderewskiego 15, a w miarę odbudowy zajęcia były przenoszone do budynku przy ul. Spacerowej. W szkole uczyli wówczas m.in.: Szenfeld (jęz. polski), Jadwiga Szwedówna, Irena Poręmbska, Antoni Poręmbski, ks. Podsiadło i Szymańska (katechetka). Kierownikiem Szkoły Nr l by wówczas Stanisław Pułka. Grono nauczycielskie szkoły w latach jej odbudowy stanowili między innymi: Pękała, Polkowska, Jakubczyk, Szwedówna, Sternicka, Stojanowska, Sosnowska. W latach 50-tych kierownikiem (dyrektorem) szkoły był Józef Czech.
Szkoła podstawowa znajdowała się w tym budynku do momentu wybudowania na początku lat 60-tych nowego budynku szkolnego na ul. Paderewskiego (SP 217).
Obecnie w budynku znajdował się obiekt dydaktyczny Akademia Pedagogiki Specjalnej im. M. Grzegorzewskiej, a obecnie urzęduje tam Sanepid.

Zobacz galerię zdjęć klasowych z tej szkoły