Rok 1934 malutki Marian z rodzicami i kuzynami, siedzi na kolanach swojej cioci Wiktori.

Rodzeństwo Kalatów, rok 1939

Dziadkowie w Rembertowie zamieszkiwali kolejno w trzech miejscach na dawnej ul. Okuniewskiej (dziś Gawędziarzy 24) na dawnej ul. Wolność 13 (dziś Haubicy), a także w bloku podoficerskim Garnizonu Rembertowa.
We wrześniu 1939r dziadek Bolesław Kalata wraz ze swoim plutonem bronił praskiej części Warszawy i tu dostał się do niewoli niemieckiej. W trakcie transportu do obozu uciekł z kolegami i wrócił do Rembertowa.
28 stycznia 1942 r. zmarł na dur plamisty pradziadek Adam Brewczyński. W połowie tego samego roku z Rembertowa wyjechali, chyba w poszukiwaniu pracy, Bolesław i Władysława Kalatowie z dziećmi oraz Helena Brewczyńska z synami Tadeuszem i Mieczysławem.
Trafili do kolonii Dobryń koło Białej Podlaski gdzie zamieszkali, a dziadek Bolesław dostał pracę na lotnisku w Małaszewiczach
W kwietniu 1943r. Bolesław i Władysława zostali aresztowani przez Gestapo i 7 kwietnia rozstrzelani w lasach sokołowskich (miejsce nieznane). Prababcia Helena Brewczyńska zabrała wnuki i wróciła do Rembertowa na ul. Okuniewską gdzie zmarła 21 stycznia 1966 r. Dziś przy nieistniejącym już domu stoi pomnik. Jej córka Wiktoria ,która została wdową zamieszkała z Nią. Jeden z synów Tadeusz Brewczyński wyemigrował do Australii, drugi znalazł pracę w dawnej Czechosłowacji, skąd po kilku latach wrócił i zamieszkał z rodziną na osiedlu Bródno. Wnuk Marian Kalata, który ożenił się w 1957r. i urodziły Mu się dwie córki Danuta i Iwona, wyprowadził się w 1960 na Żoliborz (ciekawostka jest że Iwona urodziła, się w tym samym domu , w którym 26 lat wcześniej urodził się jej tata Marian, na ul Okuniewskiej). Wnuczka Cecylia ,która po ślubie zamieszkała na ul. Wieczorkiewicza, wyemigrowała do U.S.A